Seni böyle bir dünyaya getirmek istemezdim fakat elimde değil, değiştiremiyorum. İnsanlar kötü niyetli, bencil ve ben merkezci... Empati kelimesi hafızalardan silinmiş, herkes kendi hayat şartlarına bir şekilde uymaya çalışarak düşe kalka devam ediyor.
Şimdiden kulağıma bir şeyler fısıldamaya başladılar; aman eline telefon verme, aman emziğe alıştırma, kucağına alırsan inmek bilmez vesaire vesaire. Kim kimi dinlemiş ki anlamıyorum, herkesin kendi tecrübe edip karar vermesi gereken bir olay bence çocuk büyütmek. İlla ki belirli şeyler vardır yapılması ve yapılmaması gereken fakat bence her çocuk aynı değildir... Ve tabi ki her ebeveyn için kendi çocuğu diğerlerinden farklıdır :)
Çok rastlıyorum benimki yaşıtlarından daha zeki, şu kadar aylıkken yürüdü kuzenleri daha emekliyordu, yaşıtları anne diyemezken bizimki yirmi kelime söylüyordu vesaire vesaire... Tecrübeli insan bol tabi bu konuda. Okumuş okumamış, iyi kötü, kültürlü kültürsüz, küçük büyük, fakir zengin neredeyse herkesin deneyimleyebileceği bir gerçek anne ya da baba olmak. E hal böyle olunca evlenirken işittiğin nasihatlerin binlerce katını hamilelik döneminde hııııhıııı diyerek dinliyorsun.
Kimseye kızmıyorum yanlış anlaşılmasın, ki zaten ben de fikrine güvendiğim anneliğini (veya babalığını) takdir ettiğim insanlara aklıma takılanları soruyorum :)
Katı kuralları hiçbir zaman sevemedim hayatımda, her denilene tamam diyen o çok uyumlu tiplerden olmadığımı da söyleyebilirim. Başkaldıran, yeri geldiğinde sözü gediğine oturtan, haksızlığa zerre tahammülü olmayan insanları da bu sebepten sevmişimdir. Çocuğumun da ilerde böyle bir birey olmasını istiyorum, saygı çerçevesinde rahatça konuşsun, fikirlerini beyan etsin, çevresinde dobra kız olarak bilinsin. Onun yanında TV izlemeyerek, ona çikolatanın tadını hiç öğretmeyerek olacak şeyler değil bunlar... Yani en azından ben böyle düşünüyorum.
Ben hayatımın hiçbir dönemi çok uslu bir çocuk, okuduğum okullarda da ''çok başarılı'' hatta ''başarılı'' bir öğrenci bile olmadım. Bunda gücenecek bir şey göremiyorum... Çocuğumun da benim gibi olmasını istiyorum :)
Sınıfın örnek çocuğu olmasan da olur annem, hatta bence biraz yaramaz ol fark yarat. Evimizin neşesi ol, deli deli hareketler yap, minik bir tıngırtıda göbek at, hopla zıpla eğlenmene bak... Hep çocuk kal, hep genç kal. Yüzünde çizgilere yer açmamak için hiçbir şeyi çok fazla takma, umursamaz ol demiyorum tabi ki umursa fakat hayatın devam ettiğini unutma ve uykusuz gecelerine değmeyeceğini bil... Diyorum ya annen gibi ol; iyi ki bugün de nefes alabiliyorum, şükürler olsun diyerek başla her yeni güne...
Sabırsızlıkla seni bekliyorum...
Annen.
